Dorrie Eilers wilde net praten met de vierde generatie, maar toen kwam corona

Deel 17 van Verhalen van opvolgers

Ik kan wel zeggen dat ik onder de indruk was toen ik arriveerde bij Neptunus in Kessel. Zij bouwen tenten voor topevenementen en demontabele gebouwen voor bijvoorbeeld sporthallen en supermarkten. Ik reed een enorm terrein op met alleen nog maar bedrijfshallen om me heen. 80.000 vierkante meter leerde ik later. Even waande ik me op Schiphol toen ik de borden boven de weg zag met aanwijzingen voor vrachtwagens en automobilisten. Vandaag was ik van Twente naar Limburg gereisd om de Ondernemer van het Jaar 2020 en opvolgster in het familiebedrijf Neptunus Dorrie Eilers te ontmoeten.

Box op kantoor
Ik herkende haar klassiek ingerichte kantoor van de beelden die ik al op internet had bekeken. Dorrie is het gezicht van Neptunus, maar ze runt het bedrijf niet alleen. Dat doet ze samen met haar zus Betty en haar broer Antoine. De taken zijn verdeeld zodat iedereen doet waar hij of zij goed in is. Betty houdt zich bezig met logistiek, Antoine met techniek en Dorrie met sales. Zichtbaarheid vindt zij niet erg. “Alweer een interview?”, zegt haar vader met een knipoog als hij even binnenkomt terwijl wij net aan een stuk Limburgse vlaai zitten. Familie schijnt hier geregeld in en uit te lopen. Ook de acht neven en nichten voelen zich er thuis. “Ik had vroeger zelfs een box op kantoor staan zodat ik de kinderen mee kon nemen als er geen oppas was”.

Roots in Groningen
Het dorp Kessel en het bedrijf Neptunus zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. De huidige generatie van de familie Eilers groeide op in het dorp, veel dorpsgenoten werken bij het bedrijf en voor een jubileum werd eens het hele dorp uitgenodigd. Toch liggen de roots van de onderneming een heel eind verderop, namelijk in het Groningse dorp Usquert. Daar vond de grondlegger van het bedrijf Anton Eilers in 1937 een kist op het strand met een legertent erin. Hij hield er een buurtfeest in en daarna verhuurde hij de tent aan iedereen die hem wilde gebruiken. De drietand die was afgebeeld op de kist gaf aanleiding voor de naam Neptunus. De verhuizing naar Venlo en later Kessel was een strategische keuze omdat hier meer bedrijvigheid en dus meer werk is.

Acht neven en nichten
Oprichter Anton en vervolgens zijn zoon Hans Eilers, de vader van Dorrie, runden het bedrijf alleen. Rond de vijftigste verjaardag van Hans zette hij het overnameproces in gang om de aandelen over te doen aan zijn drie kinderen. De overdracht verliep geruisloos en gesmeerd en in het jaar 2000 was de werkelijke overname een feit. “Niet dat wij toen al iets te vertellen hadden hoor”, blikt Dorrie terug. “Mijn vader hield nog een tijd zeggenschap”. In de loop van de jaren nam senior steeds meer afstand. Dat verliep al net zo natuurlijk als dat de kinderen er waren ingerold. De hele familie lijkt vergroeid te zijn met het bedrijf, waardoor werken in de zaak logisch lijkt. Maar hoe het zal gaan met de vierde generatie is voor Dorrie nog niet duidelijk. Hoe ga je om met een hechte club van acht neven en nichten (nu tussen 11 en 22 jaar) die allemaal in potentie opvolger kunnen zijn?

Rampjaar 2020
Afgelopen jaar werd Dorrie 50 jaar. Als oudste van de drie leek het haar een mooi moment om iedereen eens bijeen te roepen om het erover te hebben. Alleen, zoals iedereen weet, verliep het jaar totaal anders. Corona gooide roet in het evenementenjaar en het bedrijf verloor een recordomzet. Gelukkig zijn de tenten en demontabele gebouwen nu voor een klein deel ingezet als noodziekenhuizen en teststraten. Maar corona was niet de enige tegenslag die de familie te verwerken kreeg. “Ik kan er nog elke dag om huilen”, zegt Dorrie als ze vertelt dat haar moeder vorig jaar onverwachts overleed. Precies in de periode dat corona uitbrak en Kessel als een brandhaard werd gezien. Toch is het niet zeker of hun moeder ook corona had, ze leek niet echt ziek toen ze overleed.

Ondernemer van het Jaar 2020
Aan het einde van het jaar kon Dorrie toch nog op een opsteker rekenen toen ze geheel onverwachts werd uitgeroepen tot Ondernemer van het Jaar 2020 in Limburg. Trots wijst ze op de enorme bokaal in haar kantoor. Ze had hem te danken aan hun inventief ondernemerschap in coronatijd, door noodziekenhuizen en teststraten te bouwen. “Ik had het niet zien aankomen, er waren ook ondernemers genomineerd die medische uitvindingen hadden gedaan. Anderen zeiden dat wij ook belangrijk werk hebben gedaan en misschien is dat ook wel zo.” > Lees het hele interview via onderstaande knop.

Dorrie, dankjewel voor de gastvrije ontvangst met heerlijke Limburgse vlaai!